#13 Zayn | cz.3

Z dedykacją dla Anulki ♥

Uświadomiłem sobie, że coś nas łączy. Ludzie, których kochaliśmy nas oszukali. To przykre.

Niestety muszę przyznać, że spodobała mi się. Bardzo. A nawet powiem więcej. Wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia? To właśnie było to. Zakochałem się w niej. W tej bezbronnej dziewczynie, którą los doświadczył w tak okrutny sposób.

Musiałem zrobić coś, żeby poczuła się lepiej. Pocieszyć ją. Na razie postanowiłem się jednak nie narzucać, bo może uznałaby mnie za wariata. Ale nie mogłem patrzeć jak cierpi. To sprawiało, że coś we mnie pękało na tysiące maleńkich kawałeczków.

„Nie sądzisz, że to nie przypadek? To przeznaczenie połączyło nas akurat teraz...”

- Namalujesz ją? - głos pana Willa wyrwał mnie z zamyślenia. A tak właściwie co on tu robi?

- Skąd pan wie, że ja...

- Takie rzeczy się po prostu wie, młody człowieku. - wyjaśnił. Uśmiechnąłem się lekko.

- Namalować ją? - spytałem.

- Tak. - odpowiedział, jakby była to najoczywistsza rzecz na świecie. - Jeżeli to ma cię pocieszyć to tak.

- A ją by to pocieszyło?

- Jeśli spotkało ją podobne nieszczęście, co ciebie, to jak najbardziej. - uśmiechnął się przyjaźnie.

- Zapytam. - zapewniłem go i wróciłem do pisania smsa.

„... Spotkajmy się. Opowiem ci wszystko o sobie. Zayn”

~*~

Otworzyłam kubeczek z jogurtem i po raz kolejny tego dnia zrobiło mi się niedobrze. Pobiegłam szybko do łazienki.

Co mi jest? Czy to miejsce tak na mnie działa, czy jestem chora?

Carole wyszła coś kupić i zostawiła mnie samą z tym wszystkim. Ostatnio cały czas gdzieś wychodzi. Mam już dość. Jestem cholernie wykończona i wszystko mnie irytuje. Nawet moja najlepsza przyjaciółka.

Wróciłam do mojego pokoju. Postanowiłam, że na razie nie będę nic jeść. Może przynajmniej będę miała spokój pod tym względem. Usłyszałam dźwięk przychodzącego smsa. Wyjęłam z kieszeni spodni telefon i spojrzałam od kogo. To Zayn. Nie spotkałam jeszcze kogoś tak niesamowitego. Choć znałam go krótko, wiedziałam, że jest troskliwy, opiekuńczy, a przede wszystkim miły i straszliwie pociągający. Ideał. W spokoju wysłuchał moich wywodów na temat tego idioty Mike'a. Ale ja nie wiedziałam o nim teoretycznie nic.

Ucieszyłam się, że o mnie nie zapomniał. Może i jestem naiwna, ale na pewno ten facet nie jest taki jak Mike. Odpisałam mu.

„Może i przeznaczenie. Kto wie... Możemy się spotkać na przykład dzisiaj?”

„To może przyjdę po ciebie o 18, co ty na to?

„Mi pasuje. Do zobaczenia.”

Usłyszałam szczęk zamykanych drzwi wejściowych. Czyli wróciła Carole.

- [T.I.], wyłaź stamtąd! Kupiłam ci coś!

Głos mojej przyjaciółki mnie zaciekawił. Była zaniepokojona, ale i zaciekawiona zarazem.

Wstałam z wygodnego łóżka i poszłam zobaczyć co takiego ciekawego dostanę. Carole uśmiechała się. Wyciągnęła w moją stronę rękę, w której trzymała małe pudełeczko.

- Idź do tej łazienki i się testuj. - powiedziała teraz już jak najbardziej serio.

- Zwariowałaś?! - wykrzyczałam. - Chyba nie myślisz, że jestem w ciąży?!

- Właśnie tak myślę. Idź już.

Wykręciła mnie o 180 stopni i popchała w stronę toalety.

- Powodzenia życzę. - usłyszałam jeszcze zanim zostałam sama w czterech ścianach jasnej łazienki z testem ciążowym w ręku. Zastanowiłam się chwilę. W sumie to może być prawda. Nie zaszkodzi sprawdzić.

- Powodzenia [T.I.]
______________________________________________________________________

No cześć ;)
Chyba wreszcie zaczyna się coś dziać :)
Podoba się wam ?
Naprawdę, komentujcie, jeśli czytacie .. to sprawia, że uśmiechamy się od ucha do ucha :D
Pozdrawiam.
                                                                                                                             ~A